هر آنکس که دندان دهد نان دهد

یکی طفل دندان برآورده بود            ***         پدر سر به فکرت فرو برده بود

که من نان و برگ از کجا آرَمَش؟       ***            مروّت نباشد که بگذارمش 

چو بیچاره گفت این سخن نزد جفت ***           نگر تا زن او چه مردانه گفت

مخور گول ابلیس، تا جان دهد         ***  هر آن کس که دندان دهد نان دهد

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید...